Bierzmowanie

Bierzmowanie

Przygotowanie do sakramentu bierzmowania – zgodnie z Instrukcją diecezjalną - odbywa się w parafii przez okres dwóch lat. Młodzież podzielona jest na dwie grupy: klasy VIII i klasy szkół ponadpodstawowych.
Uczniowie klas siódmych w maju powinni odebrać informator o bierzmowaniu wraz z deklaracją i kwestionariuszem.
Materiały te można odebrać w zakrystii, biurze parafialnym lub bezpośrednio pobrać ze strony.
Pobierz:
Ogólne informacje o bierzmowaniu
Deklaracja i kwestionariusz

Podpisaną deklarację wraz z wypełnionym kwestionariuszem należy przekazać do biura parafialnego lub do zakrystii do końca czerwca.
Od września rozpoczną się spotkania formacyjne - raz w miesiącu dla obydwu grup.
Prosimy także zapoznać się z Instrukcją diecezjalną.

INSTRUKCJA DOTYCZĄCA PRZYGOTOWANIA DO PRZYJĘCIA SAKRAMENTU BIERZMOWANIA W ARCHIDIECEZJI GNIEŹNIEŃSKIEJ

I. PIĘKNO SAKRAMENTU BIERZMOWANIA

Obraz biblijny
Jedność sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego
Cel formacji kandydatów do bierzmowania

II. RADOŚĆ TOWARZYSZENIA

Wspólnota

A. Uczestnicy

Wspólnota kandydatów
Duszpasterz
Świadek
Wspólnota rodzinna
Wspólnota parafialna

B. Małe grupy

Szkoła Modlitwy

A. Celebracje
B. Dzień skupienia/rekolekcje
Katecheza szkolna
Przygotowanie dorosłych

III. MOC OBECNOŚCI

Wskazania duszpasterskie dotyczące udzielania bierzmowania
Zaangażowanie w życie Kościoła

-----------------------------------------------------------------------------

Duch Święty jest boską siłą zmieniającą świat. Wchodząc w przestrzeń sakramentu bierzmowania potrzebne jest nieustanne wołanie: „Obmyj, co nieświęte, oschłym wlej zachętę, ulecz serca ranę” (Sekwencja do Ducha Świętego, Veni Sancte Spiritus). Owa moc Ducha w pierwszej kolejności ma dotykać serc osób zatroskanych o formację młodych, by dalej poprzez ich posługę objawiała się w życiu kandydatów do sakramentu bierzmowania. Duch Święty pokonuje opory i obojętność, poszerza ciasne serca oraz pobudza do służby. Przyjmujących Go zradza na nowo, otwiera przed nimi nowe drogi, a zabierając lęk ożywia nadzieję, napełnia radością i obdarza ufnością.

PIĘKNO SAKRAMENTU BIERZMOWANIA

Sakrament bierzmowania pozwala cieszyć się pełnią Ducha Świętego. Daje doświadczyć pragnienia samego Boga względem człowieka. Ojciec niebieski chce, by Jego dzieci były silne, dumne i wolne, niepoddające się nikomu oprócz Niego. Sakrament ten uzdalnia do wzięcia odpowiedzialności za rozwój duchowy własny i innych, otwiera na pełnię miłości, wypełnia wewnętrznym światłem, pomaga w walce o dobro. Przyjmując go, Bóg wyposaża każdego na drogę życia najbardziej potrzebną pomocą - Duchem Świętym. Przez Niego można tak kochać, jak kocha Bóg. W Nim można nabrać pasji i entuzjazmu. Z Nim nikt nie kroczy już samotnie, ale zawsze w Jego obecności. Chrześcijanin, który w sakramencie bierzmowania przyjął Ducha Świętego, ma możliwość działania w imieniu Jezusa Chrystusa - Jego mocą, Jego siłą, z Jego autorytetu.

Obraz biblijny

Wiara obok rozumnego wyboru i pragnienia kroczenia drogami Bożych przykazań ma poruszać także serce - ma przenikać codzienność, ma być życiem. Wiara ujawnia się w życiu poprzez relacje i w relacjach, a te mają możliwość zaistnieć poprzez bliskość i obecność. Należy pomóc młodym w odkryciu potrzeby więzi z Bogiem, ponieważ wiara jest kwestią spotkania, a nie tylko teorii.

Istnieje wiele obrazów biblijnych, które mogą ukazać drogę wiary młodego człowieka. Jednym z nich jest historia Bartymeusza, który z żebraka stał się uczniem Jezusa.

„Tak przyszli do Jerycha. Gdy wraz z uczniami i sporym tłumem wychodził z Jerycha, niewidomy żebrak, Bartymeusz, syn Tymeusza, siedział przy drodze. Ten słysząc, że to jest Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!» Wielu nastawało na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: «Synu Dawida, ulituj się nade mną!» Jezus przystanął i rzekł: «Zawołajcie go!» I przywołali niewidomego, mówiąc mu: «Bądź dobrej myśli, wstań, woła cię». On zrzucił z siebie płaszcz, zerwał się i przyszedł do Jezusa. A Jezus przemówił do niego: «Co chcesz, abym ci uczynił?» Powiedział Mu niewidomy: «Rabbuni, żebym przejrzał». Jezus mu rzekł: «Idź, twoja wiara cię uzdrowiła». Natychmiast przejrzał i szedł za Nim drogą” (Mk 10, 46-52).

Na drodze wiary tego niewidomego człowieka można wyróżnić trzy podstawowe kroki: wysłuchać, stać się bliskim i świadczyć. Te elementy wyznaczają drogę formacji kandydatów do bierzmowania.

Wysłuchać - Jezus słyszy wołanie Bartymeusza, a kiedy go spotyka, pozwala mu mówić. Poświęca czas na wysłuchanie i jest w tym cierpliwy. Młodzi także chcą być dzisiaj (wy)słuchani, a nie przesłuchiwani. Prawdziwe słuchanie zbliża, wzbudza zaufanie i łączy. Przesłuchanie odpycha, budzi lęk i utrudnia rozwój. Ważna jest zatem zdolność wczucia się w to, co w danym czasie przeżywa kandydat. Osiągnąć to można ćwicząc się w umiejętności słuchania Boga i drugiego człowieka.

Stać się bliskim - Jezus spotyka się osobiście z Bartymeuszem i z nim się utożsamia, nie pomijając jego oczekiwań. Towarzyszenie, bliskość i poświęcony czas to postawy kluczowe w przekazywaniu i rozwoju wiary.

Świadczyć - Jezus posyła świadków do młodych, tak jak posłał swoich uczniów do Bartymeusza. Świadek jest tym, który niesie Jezusa, a nie samego siebie; dodaje otuchy i podnosi w Jego Imię.

Jedność Sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego

Sakrament bierzmowania - obok chrztu i Eucharystii - jest jednym z sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. Jego przyjęcie jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu, gdyż poprzez bierzmowanie ochrzczeni zakorzeniają się głębiej w Bożym synostwie, „ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej” (KKK 1285). Chociaż sakrament chrztu jest ważny i skuteczny bez bierzmowania i Eucharystii, to jednak wtajemniczenie chrześcijańskie pozostaje niedopełnione (por. KKK 1306). Dlatego każdy ochrzczony, który nie był jeszcze bierzmowany, może i powinien otrzymać sakrament bierzmowania (por. KPK kan. 889 § 1).

Papież Benedykt XVI w posynodalnej adhortacji apostolskiej Sacramentum Caritatis zadaje prowokujące pytanie: Czy w naszych wspólnotach chrześcijańskich wystarczająco rozpoznaje się ścisłą więź pomiędzy Chrztem, Bierzmowaniem i Eucharystią? Nie należy bowiem zapominać, że jesteśmy ochrzczeni i bierzmowani jako przyporządkowani do Eucharystii (por. SC 17).

Bierzmowania nie można rozumieć jako sakramentu odizolowanego od chrztu i Eucharystii, ani jako pojedynczego epizodu. Z jednej strony jest dopełnieniem życia w Duchu zainicjowanym na chrzcie świętym, a z drugiej prowadzi do aktywnego, pełnego i owocnego przeżycia Eucharystii. Tym samym dary chrztu i bierzmowania całkowicie włączając we wspólnotę Kościoła uzdalniają i zobowiązują do regularnego udziału w Eucharystii będącej spotkaniem z Chrystusem Zmartwychwstałym zanurzającym w tajemnicy odkupienia i zbawienia.

Prowadzenie jedynie okresowych bądź okolicznościowych przygotowań do przyjęcia danego sakramentu burzy sakramentalną jedność. Dlatego trzeba raczej zadbać o formację permanentną, czyli wychowanie do osobistej odpowiedzialności za wiarę i formowania sumienia w duchu Ewangelii oraz motywować do świadomego przyjmowania sakramentów. W ten sposób odpowiedź na zaproszenie Chrystusa będzie odpowiedzią ludzi radosnych, a nie niewolników, zmuszonych do tego zewnętrzną kontrolą. Egzekwowane za pomocą indeksów i dzienniczków zachowania nie prowadzą do dojrzałości w wierze, co gorsza, mogą zniekształcić całość formacji, odbierając jej aspekt wolnego wyboru. W ten sposób ostatecznie mogą przyczynić się do praktycznego odejścia człowieka od wiary i Kościoła.

Cel formacji kandydatów do bierzmowania

Formacja do bierzmowania ma pomóc człowiekowi w doświadczeniu Boga i Kościoła. Nie chodzi o techniczne przygotowanie do samego bierzmowania, lecz o wejście i zaangażowanie się kandydata w życie prawdziwie chrześcijańskie. Głównym celem spotkań formacyjnych ma być uświadomienie młodzieży, że to co jest w ich sercach ułomne, słabe i złe, powinno zostać uzdrowione; a to co jest w nich prawe, wartościowe i święte winno być umocnione (por. Wprowadzenie do Obrzędów Wtajemniczenia Chrześcijańskiego Dorosłych).

Spotkania mają stwarzać możliwość nawiązania głębszej relacji z Bogiem i między kandydatami, pogłębienia przyjaźni z Jezusem, a także czynić gotowym do przyjęcia darów Ducha Świętego oraz dalszej współpracy z nimi w codziennym życiu. Dlatego też należy odejść od spotkań, które przypominałyby kolejną lekcję religii w szkole. Wiedza religijna przypominana przy okazji formacji do bierzmowania nie jest celem samym w sobie, lecz niezbędnym środkiem dla przyjęcia łaski Bożej i doświadczenia spotkania z Nim.

RADOŚĆ TOWARZYSZENIA

Nawiązywanie relacji międzyludzkich to nieodzowna potrzeba i część naszego życia. Stworzenie pozytywnych i dojrzałych relacji pozwala człowiekowi z radością i otwartością funkcjonować w społeczeństwie. Istotne jest, aby w procesie formacji duchowej, chrześcijanin doświadczył także tego, że źródłem wszelkich relacji jest Bóg i że tylko w Nim mogą być przeżywane w sposób pełny. Relacje międzyludzkie potrzebują wyczucia i stałej pielęgnacji, wymagają zdrowo pojętej bliskości. To właśnie bliskość otwiera serca, stwarza przestrzeń zaufania i klimat braterskiej miłości oraz prowadzi do prawdziwej wolności. Bycie blisko drugiego sprawia, że niepotrzebne są żadne mechanizmy obronne czy maski - człowiek może pokazać się takim, jakim naprawdę jest.

Sekret towarzyszenia można dostrzec w historii Bartymeusza. Jezus spotyka się osobiście z niewidomym żebrakiem, ukazując w ten sposób wzór mądrego i radosnego towarzyszenia na drogach wiary. Dzięki spotkaniu z Mistrzem uzdrowiony staje się uczniem Chrystusa, idzie za Nim. Nie jest to tylko krótkotrwała fascynacja Nauczycielem, ale stałe przyłączenie się do grupy uczniów Chrystusa i radosne trwanie we wspólnocie.

Wspólnota

Współczesny kryzys rodziny, ucieczka młodych w świat wirtualny oraz kultura tymczasowości nie sprzyjają tworzeniu trwałych więzi. Stworzenie wspólnoty zaufania jest szansą na odnalezienie przestrzeni, w której możliwe będzie spotkanie dające poczucie przebywania wśród swoich, bycia u siebie. Budowanie wspólnoty jest zadaniem niełatwym, ale stwarza niepowtarzalną okazję ukazania Kościoła jako Domu, w którym Duch umacnia miłość. Ukazanie młodym Kościoła jako nieanonimowej i nieprzypadkowej wspólnoty jest zatem szansą na odkrycie w nim swojego miejsca.

Uczestnicy

Wspólnota kandydatów

Zgłoszenia kandydatów powinny opierać się na dobrowolności, czego wyrazem niech będzie złożenie przez nich pisemnej deklaracji. Formacja kandydatów powinna rozpocząć się we wrześniu dla uczniów, którzy podjęli naukę w ósmej klasie szkoły podstawowej i potrwać dwa lata. Przyjęcie sakramentu bierzmowania powinno nastąpić najwcześniej pod koniec pierwszej klasy szkoły ponadpodstawowej.

Dla wyraźniejszego zaznaczenia ścisłego związku bierzmowania z sakramentem chrztu świętego zaleca się zachowanie imienia chrzcielnego. Jeśli jednak kandydat nie ma świętego patrona z chrztu, może wybrać imię świętego, któremu zawierza własną drogę rozwoju wiary oraz pragnie od niego uczyć się jak naśladować Chrystusa. Przystępujący do sakramentu bierzmowania pozostawiając imię chrzcielne lub przyjmując nowe, powinni zapoznać się z życiorysem swojego patrona, uświadamiając sobie cechy, które chcieliby naśladować w życiu.

W formacji kandydatów do bierzmowania należy uwzględnić ich różne możliwości intelektualne i duchowe, a także potrzeby osób niepełnosprawnych. Osoby te mogą przystąpić do sakramentu bierzmowania wraz z grupą rówieśniczą w swojej parafii. Mogą również, po uprzednim przygotowaniu w parafii zamieszkania, przyjąć ten sakrament podczas Mszy świętej z okazji Pielgrzymki Młodych do Grobu św. Wojciecha.

Duszpasterz

Kluczową rolą duszpasterza jest towarzyszenie kandydatom na drodze rozwoju ich wiary. By móc jak najowocniej zrealizować to zadanie, prezbiter powinien być świadkiem - przewodnikiem i współtowarzyszem. Duszpasterstwo obecności wyrażające się poprzez osobistą pobożność i poświęcony młodym czas jest dobrą okazją do budowania autorytetu pasterza. Podstawowym zadaniem jest przede wszystkim zbudowanie relacji z Jezusem, a dopiero potem nauczanie doktryny. Duszpasterska posługa jest drogą towarzyszenia młodym, aby ich spotkanie z Panem było osobiste, głębokie, a serce mogło otworzyć się szczerze i bez lęku na miłość Zbawiciela. Niemałą rolę na tym etapie może odegrać duszpasterz w kwestii rozeznawania powołania. Wrażliwe słuchanie impulsów i pragnień, których młodzi doświadczają oraz stworzenie przestrzeni do dialogu, może pomóc im w odkryciu Bożego planu i ukierunkowania ich życia we właściwy sposób.

Świadek

Świadka wybiera kandydat do bierzmowania. W celu wyraźnego zaznaczenia jedności sakramentów chrztu i bierzmowania, wypada, aby świadkami bierzmowania byli rodzice chrzestni, o ile w dalszym ciągu są wierzącymi i praktykującymi katolikami (KKK 1309). Tam, gdzie nie jest to możliwe świadkiem może być osoba wystarczająco dojrzała do spełnienia tego zadania, która już przyjęła wszystkie sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego, ukończyła 16. rok życia oraz jest wierzącym i praktykującym katolikiem. Świadkami nie mogą być naturalni rodzice bierzmowanego (por. KPK kan. 874; 893).

Zadanie świadka bierzmowania nie ogranicza się do uczestnictwa i wypełnienia roli w liturgii bierzmowania, ale ma on być towarzyszem drogi wiary kandydata, dlatego powinien być wybrany już na początku drogi formacji.

Wspólnota rodzinna

Rodzice kandydatów do bierzmowania zostali zobowiązani przez samego Boga do przekazania swoim dzieciom skarbu wiary. Rodzice, a także w pewien sposób pozostali członkowie rodziny, pozostają nie do zastąpienia w przekazywaniu wiary i ukształtowanego przez nią życia. Współpraca z rodzicami stanowi nieodzowny element dbałości o rozwój życia chrześcijańskiego. Trzeba zatem nieustannie przypominać, że rodzina powinna być wspólnotą miłości i zrozumienia.

Koniecznym elementem przygotowującym wspólnotę rodzinną do przeżycia sakramentu bierzmowania powinny być spotkania duszpasterza z rodzicami, które mogą się odbyć również w domu rodzinnym kandydata. Warto zaprosić rodziców do wspólnej modlitwy ze swoimi dziećmi oraz w ich intencji.

Należy zachęcić rodziców, rodzeństwo i najbliższych krewnych kandydatów, aby z okazji przyjęcia sakramentu bierzmowania w pełni uczestniczyli we Mszy świętej, podczas której sprawowany jest ten sakrament. Jest rzeczą godną polecenia, aby po tej uroczystości odbyło się skromne spotkanie w gronie rodzinnym. Wspólnota stołu to dobra okazja do spędzenia czasu i podkreślenia jednoczącego wymiaru sakramentu.

Wspólnota parafialna

Kandydaci do bierzmowania przez swoją formację przygotowują się do godnego i owocnego przyjęcia darów tego sakramentu, poprzez co będą w pełni wyposażeni do tego, żeby stać się odpowiedzialnymi członkami Kościoła świadomie realizującymi jego misję. W związku z tym bardzo ważną rolę w towarzyszeniu ludziom młodym ma wspólnota parafialna. Kandydaci na drodze swojej formacji mają bowiem prawo do odpowiedzialnej i skutecznej pomocy ze strony całej wspólnoty parafialnej, szczególnie poprzez modlitwę i świadectwo wiary. Należy zadbać o pielęgnowanie lub tworzenie żywych wspólnot parafialnych. Na tym etapie rozwoju religijnego chodzi bowiem o włączenie kandydata w życie jego parafii.

„Cała wspólnota powinna czuć się odpowiedzialną za ich przyjęcie, motywowanie, zachęcanie i pobudzanie. Oznacza to, że trzeba patrzeć na młodych ze zrozumieniem, uznaniem i miłością, a nie stale osądzając lub wymagając doskonałości, która nie odpowiada ich wiekowi” (ChV 243).

„Młodzi sami opisali cechy, jakich oczekują od osób im towarzyszących i wyrazili to bardzo jasno: „Od przewodnika w wierze oczekuje się, że będzie wiernym chrześcijaninem, zaangażowanym w Kościele i w świecie, stale będzie dążył do świętości, będzie powiernikiem, który nie wydaje osądów, będzie aktywnie słuchał potrzeb młodych ludzi i na nie odpowiadał, będzie osobą głęboko kochającą i świadomą siebie, a także będzie znał swoje ograniczenia oraz radości i cierpienia związane z duchową wędrówką. Szczególnie istotną cechą przewodnika jest umiejętność uznania swojego człowieczeństwa - tego, że popełnia się błędy, i że nie jest się człowiekiem bez skazy, ale grzesznikiem, któremu przebaczono. Czasami przewodnicy w wierze są stawiani na piedestale, ale kiedy upadają, może to mieć niszczący wpływ na dalsze zaangażowanie młodych w Kościele. Przewodnicy nie powinni kierować młodymi jak biernymi naśladowcami, ale powinni iść razem z nimi, pozwalając im być aktywnymi uczestnikami wędrówki. Powinni uszanować wolność związaną z procesem rozeznawania i zapewnić młodym narzędzia niezbędne na tej drodze. Przewodnik powinien wierzyć całym sercem w to, że młody człowiek jest zdolny do uczestnictwa w życiu Kościoła. Powinien pielęgnować ziarna wiary w młodych, nie oczekując natychmiastowych owoców działania Ducha Świętego. Rola przewodnika nie jest i nie może być zarezerwowana tylko dla księży i osób konsekrowanych. Ludzie świeccy także powinni być do niej uprawnieni. Od wszystkich przewodników oczekuje się, że będą dobrze ukształtowani oraz że stale będą angażować się w osobistą formację” (ChV 246).

Małe grupy

Spotkania formacyjne powinny odbywać się nie tylko z udziałem wszystkich kandydatów, ale również w małych grupach formacyjnych (do 12 osób). Dla dojrzewającej młodzieży zasadnicze znaczenie ma grupa rówieśnicza. Mała grupa stwarza możliwości podejścia bardziej osobistego i angażującego młodych. Wewnątrz niej dokonuje się też proces budowania wiary poprzez proste świadectwo animatora, który działa w ścisłej współpracy z duszpasterzem parafialnym. Zaleca się dwa spotkania w miesiącu: celebrację i w małej grupie. W związku z tym należy zatroszczyć się o dobrze przygotowanych animatorów świeckich zarówno spośród młodzieży, jak i dorosłych. Wybór animatorów powierza się roztropności proboszcza i osób z nim współpracujących. Formacją nowych animatorów na terenie Archidiecezji Gnieźnieńskiej zajmuje się Diecezjalna Szkoła Animatora.

Szkoła modlitwy

Kościół powinien uczyć współczesnego człowieka modlitwy. Potrzeba modlić się nie tylko za młodzież, ale także z młodzieżą. W modlitwie bowiem człowiek odkrywa, że miłość, której szuka, została już mu dana i że może jej doświadczyć. Zaproszenie do życia w modlitwie, to zaproszenie do tego, aby poznawać Boga i Jego wolę.

Celebracje

Istotnym elementem spotkań w parafii są celebracje liturgiczne, będące dopełnieniem formacji w małej grupie. Ich celem ma być doświadczenie wspólnoty wiary i modlitwy, dlatego powinny one obejmować wszystkich przygotowujących się do przyjęcia sakramentu bierzmowania w parafii. Ważne jest, aby celebracje odbywały się systematycznie, były dobrze przygotowane i miały przede wszystkim charakter mistagogiczny. Warto zatroszczyć się o różnorodne formy liturgiczne: nabożeństwo Słowa Bożego, adorację Najświętszego Sakramentu, adorację krzyża i Eucharystię. Animatorzy przygotowując celebracje powinni zadbać, aby angażować duchowo kandydatów odpowiednio do ich wieku i stopnia dojrzałości.

Dzień skupienia i rekolekcje

W czasie dwuletniej formacji należy zorganizować przynajmniej jeden dzień skupienia lub rekolekcje ewangelizacyjne dla kandydatów do bierzmowania. Mogą się one odbyć w parafii lub w ramach wyjazdu do jednego z ośrodków rekolekcyjnych.

Katecheza szkolna

Udział w katechezie szkolnej jest warunkiem koniecznym przystąpienia do sakramentu bierzmowania. Na zakończenie każdego roku formacji kandydat powinien przedstawić pisemną opinię swojego katechety.

Przygotowanie dorosłych

Wierni powinni przyjąć sakrament bierzmowania w odpowiednim czasie (por. KPK kan. 890). Ponieważ zdarzają się zaniedbania tego obowiązku lub nieoczekiwane sytuacje losowe, dlatego przy udzielaniu sakramentu bierzmowania w sytuacjach nadzwyczajnych należy uwzględnić specyfikę duchowości i potrzeb osób dorosłych.

Przygotowanie do przyjęcia sakramentu bierzmowania kandydatów będących w sytuacjach nadzwyczajnych, którzy ukończyli 21. rok życia odbywa się w rejonach duszpasterskich archidiecezji raz w roku. Odpowiedzialnym za przygotowanie dorosłych do bierzmowania jest dziekan rejonowy. Nie jest wymagana zgoda proboszcza miejsca zamieszkania kandydatów na udział w tych spotkaniach. Należy pamiętać, że przygotowanie dorosłych powinno odbywać się z zachowaniem schematu przyjętego w programie diecezjalnym. Po zakończeniu formacji uczestnikom wystawia się zaświadczenie umożliwiające przyjęcie sakramentu bierzmowania w parafii zamieszkania. Przyjęcie sakramentu bierzmowania możliwe jest w innej parafii za zgodą proboszcza parafii zamieszkania.

MOC OBECNOŚCI

Obecność Boga ogarnia i wypełnia całe ludzkie istnienie. Opowieść o Bartymeuszu siedzącym na skraju drogi prowadzącej do Jerycha ukazuje pedagogię Jezusa, który pomaga człowiekowi rozwinąć skrzydła odwagi i napełnia nadzieją, aby każdy poczuł się kochany oraz uzdolniony do kochania innych. Bartymeusz nie zadowala się samym uzdrowieniem, ale chce stać się towarzyszem Jezusa, być Jego uczniem. Dzięki Słowu, które wyrywa człowieka z bierności i dzięki zaufaniu, jakim Bóg darzy swoje dzieci, każdy może odkryć w sobie siłę, której nigdy wcześniej nie doświadczył.

Wskazania duszpasterskie dotyczące udzielania sakramentu bierzmowania

Uroczystość sakramentu bierzmowania powinna stać się czasem objawienia mocy Ducha Świętego w sercach młodzieży i całej wspólnoty parafialnej. Dobrą praktyką jest włączenie kandydatów, jak i wszystkich parafian, w nowennę do Ducha Świętego lub inne formy modlitewnego czuwania przygotowujące do uroczystości bierzmowania.

Należy uwrażliwić kandydatów, by do sakramentu bierzmowania przystępowali w stanie łaski uświęcającej. Wskazane jest, aby także świadkowie oraz członkowie rodzin kandydatów skorzystali wcześniej z sakramentu pokuty i pojednania.

Imię każdego człowieka jest ikoną osoby i domaga się szacunku ze względu na godność tego, kto je nosi. Otrzymane imię pozostaje na zawsze. Bóg zwraca się do człowieka po imieniu. Dla chrześcijanina imię jest zatem znakiem przynależności do wspólnoty Dzieci Bożych. W związku z tym kandydat podchodząc do szafarza sakramentu powinien osobiście wypowiedzieć swoje imię do bierzmowania.

Na proboszczu miejsca ciąży obowiązek zawiadomienia o fakcie przyjęcia bierzmowania parafii, w której bierzmowany był ochrzczony. W księdze chrztów dokonuje się również adnotacji o przyjęciu tego sakramentu.

Zaleca się obchodzenie w parafii rocznicy przyjęcia sakramentu bierzmowania.

ZAANGAŻOWANIE W ŻYCIE KOŚCIOŁA

Kontynuacją formacji kandydatów do sakramentu bierzmowania będzie konkretne podjęcie zaangażowania przez młodych w grupach i wspólnotach, które działają na terenie parafii. Z faktu, że bierzmowanie jest „sakramentem wtajemniczenia” wynika, że jest on zorientowany na to, co następuje po nim, co wydarzy się później, po przyjęciu sakramentu, czy i na ile osoba bierzmowana znajdzie w swoim lokalnym Kościele środowisko wzrastania w wierze. Mając na względzie fakt, że sakrament bierzmowania niczego nie kończy, należy zatem zatroszczyć się o ofertę parafialnego duszpasterstwa młodzieży. Należy dołożyć starań, aby zarówno przed bierzmowaniem jak i w czasie dalszej religijnej formacji, młodzi ludzie uczestniczyli w adresowanych do nich wydarzeniach diecezjalnych.

Istotnym elementem formacyjnym jest także angażowanie kandydatów w dzieła podejmowane na terenie parafii. Szczególnie należy zachęcić ich, by zasilili szeregi małych wspólnot religijnych, takich jak: liturgiczna służba ołtarza, schola, Ruch Światło-Życie, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Odnowa w Duchu Świętym, Koło Misyjne, Żywy Różaniec, Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego, oraz by zaangażowali się w działalność charytatywną parafii, np. pomoc osobom starszym i samotnym, działania w ramach parafialnego lub szkolnego Zespołu Caritas. Tego rodzaju zaangażowanie nie może jednak zastąpić procesu formacji kandydatów, lecz być jego wzmocnieniem.

* *

„Tchnij na nas Duchu Święty, porywczy wietrze Boga. Tchnij w nasze serca i spraw, abyśmy oddychali czułością Ojca. Tchnij na Kościół i pchnij go aż po krańce ziemi, aby niesiony przez Ciebie, nie niósł niczego innego jak tylko Ciebie. Tchnij na świat delikatne ciepło pokoju i orzeźwiające pokrzepienie nadziei. Przyjdź, Duchu Święty, przemień nasze wnętrze i odnów oblicze ziemi. Amen”. /Papież Franciszek/

Maryjo, Oblubienico Ducha Świętego - módl się za nami.

Gniezno, 13 maja 2019 roku, we wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Fatimskiej.

Abp Wojciech Polak

Metropolita Gnieźnieński Prymas Polski